“Hoezo dubbele diagnose? Iedereen kan iets!”
“Wij hebben geen cliënten, bij ons is iedereen gewoon hulpboer”, zegt Christ Schippers. Hij is eigenaar van zorgbedrijf ’t Geitenboerke, in het buitengebied van Veldhoven. Met zijn team begeleidt hij mensen met een psychische kwetsbaarheid, verslaving, sociaal isolement en/of andere beperkingen. Dagelijks komen 4 tot 10 mensen bij hem over de vloer voor een arbeidsmatige dagbesteding. “Iedereen kan iets, is ons motto.” Christ wil zijn zorgonderneming in de toekomst verder uitbreiden. “Mensen zien groeien, da’s het mooiste wat er is.”
Passie
Meer dan fulltime is hij bezig met zijn passie en wordt daarbij ondersteund door zijn vrouw Marleen (vervoer), dochter Daniëlle (personeelsadministratie) en een team van 5 gekwalificeerde begeleiders. Vijf dagen per week is er volop bedrijvigheid op het erf. Naast de zorgtak wordt hier een geitenbedrijf gerund met 600 geiten en een gasterij/bezoekerscentrum waar mensen met een beperking in de bediening werken. Christ heeft een groep die helpt in de geitenstal, een ‘boer’gondische groep die verse soep en de mise en place voor de gasterij klaarmaakt en een groep die zich bezighoudt met klusonderhoud en tuinieren. Sinds kort worden er ook nootjes ingepakt voor De Zuivelhoeve, een winkel in Aalst.
Hechte band
Christ is enorm trots op zijn 20 hulpboeren en hulpkoks, die verspreid over de week komen helpen. “Er wordt goed gewerkt, we hebben een hechte band met elkaar. Iedereen doet iets naar eigen kunnen.” Hij wijst naar de houten lambrisering die pas geschilderd is. “Dat was een mooie klus voor een hulpboer die een tijdje in een rolstoel zat, precies op zithoogte.”
Elke dag om 9.30 uur begint de werkbespreking met een lekkere bak koffie. Iedereen kiest een taak die hij leuk vindt. Nico trekt z’n schort aan waar Chef Soep op staat. De sfeer is losjes en de grappen vliegen over tafel. “Ik kom hier graag”, zegt hulpboer Marc (51). “Er is altijd genoeg werk te doen, maar het voelt nooit als een verplichting. Je kiest gewoon wat je leuk vindt.”
Uitdaging
De doelgroep waarmee ‘t Geitenboerke werkt, zijn mensen met een grote afstand tot de arbeidsmarkt. Het aantal dubbele diagnoses is de laatste jaren sterk toegenomen. Naast psychische beperkingen of hersenletsel is er bijvoorbeeld sprake van verslaving, dakloosheid of een taakstraf. Maar een moeilijke groep? Welnee. Christ en zijn vrouw Marleen noemen het eerder een leuke uitdaging. “De stap van niksdoen naar werk is natuurlijk groot. Daarom maken we de drempel zo laag mogelijk. Veel mensen hebben een omgekeerd dag-nacht ritme, die knop moet om. Dus gaan we de meeste mensen thuis ophalen. Mijn vrouw rijdt op het busje en belt van tevoren: we komen eraan hoor! Als iemand dan zegt: ik voel me vandaag niet zo lekker, dan zegt ze: ik rijd wel wat zachter, dan heb je extra tijd om je klaar te maken.” Hulpboer Marc lacht: “Ja, dat was bij mij ook zo. Maar als het waakvlammetje eenmaal brandt, kom je wel op gang hoor. Tegenwoordig ga ik op tijd naar bed, want ik wil geen dag missen.”
Prikkels
Marc is al 2 jaar hulpboer bij ‘t Geitenboerke. Ooit werkte hij 60 uur per week als crisismanager en begeleidde hij reorganisaties. De praatgrage vijftiger kon prima functioneren, ondanks zijn autisme en adhd. Dat veranderde toen hij een verkeersongeluk kreeg en ernstig hersenletsel opliep. Werken lukte niet meer en hij ervaarde het leven als zinloos. “Niemand zat meer op me te wachten.” Gebrek aan structuur in zijn leven leidde tot een diepe depressie en verslaving aan softdrugs. Vijf jaar lang kwam er niks meer uit zijn handen. “Naar de zorgboerderij gaan was een hele hoge drempel. Vroeger begeleidde ik mensen met een mental breakdown naar een andere baan, nu lag ik zelf in de kreukels. Die acceptatie was het moeilijkst. Christ moest me met 10 paarden hier naartoe trekken, maar hij hield vol. Soms stuurde hij me ’s nachts nog een appje: zorg dat je morgen klaarstaat.”
Pas als je je tekortkomingen accepteert, kan je beginnen met ontdekken wat je wél kan.
Acceptatie
“Als mensen hier eenmaal gewend zijn, zie je ze ontdooien”, zegt Christ. “Je wordt opgenomen in de groep, het gaat allemaal heel los en ontspannen. Er is geen druk. Je laat het niet zomaar afweten, want je weet dat er collega’s en geiten op je zitten te wachten. Die hebben jou nodig. Mensen worden hier vanzelf socialer.” Inmiddels gaat ook Marc met plezier naar ’t Geitenboerke. Op z’n scooter, twee dagdelen in de week. Marc: “Het scheelt dat iedereen hier een beperking heeft. We maken er ook grappen over met elkaar. Pas als je je tekortkomingen accepteert, kan je beginnen met ontdekken wat je wél kan.”
Mensenmens
Hoe ziet Marcs dagbesteding eruit? “Wat voor klussen ik doe, maakt me eigenlijk niet uit. Ik geniet het meest van dingen samen doen en dat mensen om me heen op de goede plek zitten. Mijn begeleiders zagen al snel dat ik een mensenmens ben. Ik krijg hier de ruimte om iets voor anderen te betekenen, zoals een praatje maken met iemand die niet lekker in z’n vel zit. Dat voelt vertrouwd, net als vroeger. Op mijn initiatief is bijvoorbeeld de klusgroep gestart. Dingen die kapot zijn, zoals een houten bankje, een magnetron of trampoline, proberen we te maken. Christ: “Ik sta versteld van wat ze allemaal kunnen, de één kan goed lassen, een ander is handig met hout of ijzerdraadjes. Geweldig toch?”
Alles komt goed
Het zorgbedrijf werkt volgens de 4 R’s: rust, reinheid, regelmaat en respect. Iedere hulpboer heeft een persoonlijk begeleider, die over zijn schouder meekijkt. Zoals bij Marc, die een enorme drive heeft om maar door te gaan en daarop kan leeglopen. Christ: “Het is belangrijk dat Marc op tijd gaat rusten en genoeg energie overhoudt om op z’n scooter naar huis te rijden. We hebben daarom een prikkelarme ruimte voor hem ingericht en een relaxfauteuil aangeschaft.” Marc: “Hoe ik me nu voel, is een wereld van verschil met vroeger. Ik voel me hier zinvol en nuttig. Ik kan weer van alles en weet beter waar mijn grenzen liggen. Blowen heb ik niet meer nodig. Na drie pogingen ben ik definitief gestopt.” Hij spreekt zijn bewondering uit voor Christ. “Je wordt niet rijk van het runnen van een zorgbedrijf, als je ziet hoeveel uur hij erin steekt. Christ is echt een voorbeeld voor mij. Elke dag rijdt hij rond met de slogan ‘Alles komt goed’ op zijn loader. Hij is positief, respectvol en accepteert iedereen zoals ie is. Goed voorbeeld doet volgen. Uiteindelijk wil iedereen hier een kopie van Christ worden.”
Zelfstandig
Het zorgbedrijf van de familie Schippers bestaat al sinds 2005. Eerst werkten ze onder de vlag van Novadic Kentron. Door de bezuinigingen in de verslavingszorg, is Christ in 2020 verder gegaan als zelfstandig zorgbedrijf. Daar kwam best veel bij kijken. Hij moest zijn eigen zorgpersoneel in dienst nemen en de opstart in coronatijd was niet makkelijk. “Vooral het organisatiewerk, daar liep ik op stuk, want ik heb geen kantoorpersoneel die dat voor me doet.” Sinds 2022 loopt het beter, omdat hij aansluiting zocht bij SZZ en Federatie Landbouw en Zorg, waarvan hij nu het kwaliteitskeurmerk draagt. “Dat is een heel goede beslissing geweest. Met SZZ is onze professionaliteit verzekerd. De wet- en regelgeving verandert continu, dat kan ik allemaal zelf niet bijhouden. Gemeenten en zorgkantoren willen gewoon dat alles perfect geregeld is: administratie, kwaliteitszorg, personeel. SZZ neemt ons veel werk uit handen en ik mag altijd de helpdesk bellen.”
Uitbreiding
Plannen voor de toekomst heeft hij nog genoeg: “Het geitenbedrijf zullen we vanwege de stikstofmaatregelen wat inkrimpen, maar de zorgtak willen we juist verder uitbreiden. Op dit moment heeft 90% van onze hulpboeren een langdurige dagbesteding, ze zijn allemaal al wat ouder. Het lijkt ons leuk om ook jonge mensen te gaan begeleiden. Het is mooi als je die op het spoor van betaalde arbeid kan zetten. We hebben nu een jongeman met een taakstraf bij ons werken. Hij doet ontzettend zijn best, is collegiaal en altijd op tijd. Die heeft nog een heel leven voor zich. Ik bel dan gewoon de rechtbank op: die jongen verdient een werktraject.”
Uitbreiden met jongere doelgroepen betekent dat het zorgbedrijf nieuw personeel moet aannemen en de juiste papieren moet hebben. “Dat vraagt tijd, dat kunnen we niet in één keer. SZZ gaat ons helpen om het allemaal professioneel voor te bereiden.”
Lief en leed
Christ en zijn vrouw zijn enorm begaan met hun hulpboeren en personeel. En daarin gaan ze verder dan je van een gewone ‘werkrelatie’ zou verwachten. Het is meer als een familie, waarin lief en leed wordt gedeeld. Zo was er vorig jaar het overlijden van twee hulpboeren. Allebei hadden ze als laatste wens dat de uitvaartdienst bij Christ op het bedrijf zou plaatsvinden. En Christ zou dan moeten speechen. Christ: “De eerste uitvaart was in de lammerenstal en de tweede in de gasterij. Daar gingen heel wat voorbereidingen aan vooraf. Noem het toeval of niet, maar terwijl ik in de stal naast de kist mijn woordje stond te doen, werd het eerste lammetje van het seizoen geboren en in de verwarmde opvang gelegd. Mooi was dat. Tja, zo is het leven.”
Meer weten over ‘t Geitenboerke?
Neem contact op met Christ Schippers:
geitenboerke@szz.nl
Website